In de recente geschiedenis van de Chinese kunst valt het verhaal van een bepaalde beeldhouwer op. Met een artistieke carrière van zeven decennia is de 92-jarige Liu Huanzhang getuige geweest van vele belangrijke fasen in de evolutie van de Chinese hedendaagse kunst.

“Beeldhouwkunst is een onmisbaar onderdeel van mijn leven”, zei Liu. “Ik doe het elke dag, zelfs tot nu toe. Ik doe het uit interesse en liefde. Het is mijn grootste hobby en geeft mij voldoening.”

De talenten en ervaringen van Liu Huanzhang zijn algemeen bekend in China. Zijn tentoonstelling ‘In the World’ biedt voor velen een geweldige kans om de ontwikkeling van de hedendaagse Chinese kunst beter te begrijpen.

“Voor beeldhouwers en kunstenaars van de generatie van Liu Huanzhang is hun artistieke ontwikkeling nauw verbonden met de veranderingen van de tijd”, aldus Liu Ding, de curator.

Liu Huanzhang was al sinds zijn jeugd dol op beeldhouwkunst en kreeg al vroeg in zijn carrière een gelukkige doorbraak. In de jaren vijftig en zestig werden op kunstacademies in het hele land een aantal beeldhouwafdelingen, of hoofdvakken, opgericht. Liu werd uitgenodigd om zich in te schrijven en hij verdiende zijn positie.

“Door de opleiding aan de Centrale Academie voor Schone Kunsten leerde hij hoe beeldhouwers werkten die in de jaren twintig en dertig het modernisme in Europa bestudeerden”, zegt Liu Ding. “Tegelijkertijd was hij er ook getuige van hoe zijn klasgenoten studeerden en hun creaties maakten. Deze ervaring was belangrijk voor hem.”

In 1959, ter gelegenheid van de tiende verjaardag van de oprichting van de Volksrepubliek China, werd in de hoofdstad van het land, Peking, een aantal belangrijke bouwwerken gebouwd, waaronder de Grote Hal van het Volk.

Een ander voorbeeld was het Beijing Workers' Stadium, waar nog steeds een van Liu's bekendste werken te zien is.

“Dit zijn twee voetballers”, legt Liu Huanzhang uit. “De één is aan het tackelen, terwijl de ander met de bal aan het rennen is. Er zijn mij vaak vragen gesteld over de modellen, omdat Chinese spelers destijds nog niet zulke geavanceerde tackelvaardigheden hadden. Ik vertelde hen dat ik het op een Hongaarse afbeelding zag.”

Naarmate zijn reputatie groeide, begon Liu Huanzhang na te denken over hoe hij verder kon bouwen op zijn talenten.

Begin jaren zestig besloot hij op pad te gaan om meer te weten te komen over de manier waarop de Ouden de beeldhouwkunst beoefenden. Liu bestudeerde de Boeddhabeelden die honderden of zelfs duizenden jaren geleden in de rotsen waren uitgehouwen. Hij ontdekte dat de gezichten van deze bodhisattva's heel verschillend waren: ze zagen er gereserveerd en rustig uit, met hun ogen half open.

Kort daarna creëerde Liu een van zijn meesterwerken, genaamd 'Young Lady'.

"Dit stuk is met traditionele Chinese vaardigheden gesneden nadat ik terugkwam van de studiereis in de Dunhuang Mogao-grotten", zei Liu Huanzhang. 'Het is een jongedame, die er rustig en puur uitziet. Ik heb het beeld gemaakt op de manier waarop kunstenaars uit de oudheid Boeddhabeelden maakten. In die sculpturen hebben Bodhisattva’s allemaal hun ogen half open.”

De jaren tachtig waren een belangrijk decennium voor Chinese kunstenaars. Door het hervormings- en openstellingsbeleid van China begonnen ze naar verandering en innovatie te streven.

Het was in die jaren dat Liu Huanzhang naar een hoger niveau verhuisde. De meeste van zijn werken zijn relatief klein, grotendeels omdat hij het liefst alleen werkte, maar ook omdat hij alleen een fiets had om materialen te verplaatsen.

Dag na dag, stuk voor stuk. Sinds Liu 60 is geworden, lijken zijn nieuwe stukken dichter bij de realiteit te staan, alsof ze leren van de wereld om hem heen.

Deze werken hebben Liu Huanzhangs observaties van de wereld vastgelegd. En voor velen vormen ze een album van de afgelopen zeventig jaar.